Spoiler.

(...)

Tomlinson postanowił jakoś wykorzystać ten czas. Harry powinien siedzieć i mówić o swoich przeżyciach przez całą godzinę, a Louis… no cóż, Louis musiał działać. Obiecał, że pomoże; pomoże nie tylko szesnastolatkowi, ale także jego kolegom, którzy są teraz gdzieś w swoim rodzinnym mieście i nadal przeżywają te okropieństwa.

Niestety był pewien problem. Louis nigdy nie zaczynał rozmowy na te tematy, więc nie wiedział nawet, gdzie mieszkają chłopcy. Teraz był gotów pobić sam siebie za tą bezmyślność i odkładanie wszystkiego na ostatnią chwilę. Pierwsze co wpadło mu do głowy to przeszukanie rzeczy Harry’ego. Na pewno było tam coś co naprowadziłoby go na właściwy trop.

Pojechał więc do mieszkania i od razu udał się do sypialni. Haz trzymał wszystkie swoje rzeczy w walizce na dnie szafy. Nie miał ich zbyt dużo, ale coś na pewno musiało się znaleźć. Louis przeszukiwał wszystko nie tracąc nadziei. Nagle w jego ręce wpadł mały, sponiewierany notes. Otworzył na byle jakiej stronie i spostrzegł kilka numerów. Nazwiska nic mu nie mówiły, więc przeglądał dalej. W końcu natrafił na adres i kilka imion, które Louis dobrze znał.

Liam Payne – 0012488248 J

Zayn – 0044363727 L

Niall Horan – 0014969854 [*] (prawdopodobnie już bezużyteczny numer) Niall wróć!

Louis gapił się na dopisek przy imieniu Niall’a tak długo, aż jego kolana zmiękły i upadł na podłogę, by płakać. Dziesięciokrotnie czytał nazwisko chłopaka, który przedawkował i nie żyje. Już nigdy nie będzie mógł go poznać, a co gorsza – Harry już nigdy nie zobaczy kogoś do kogo się zbliżył.

Wyjął komórkę, która ciążyła w jego kieszeni i wybrał pierwszy numer...

(...)